มีเรื่องเล่าว่า ป่าชายเลนเก่าแก่ของระนอง ซึ่งเป็นชายเลนดั้งเดิมผืนสุดท้ายของภูมิภาคนี้ อยู่รอดปลอดภัยมาได้เพราะบารมีโจรป่า

“เราติดอยู่บนเนินที่เรือสีฟ้าถูกพัดมาเกยตื้น คนแน่นมาก เดินเบียดกัน เพราะน้ำ ล้อมหมดแล้ว ดูจากสีหน้าแววตาเขา มันเต็มไปด้วยความกลัวถึงที่สุด

สึนามิ ปี 2547 นับเป็นภัยพิบัติครั้งรุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ยุคใหม่ และเป็นความทรงจำที่ยากจะลืมเลือน สำหรับผู้ประสบภัย

’เคย’ ซึ่งเป็นที่มาของชื่อเสียง ‘กะปิทุ่งออง’ หายไปพร้อมกับป่า แม้วันนี้ลานตากกะปิและเรือช้อนเคย บอกให้รู้ว่าป่าชายเลนกลับคืนสู่ความสมบูรณ์

ทำไมสหประชาชาติให้ความสำคัญต่อความรู้นอกตำราวิทยาศาสตร์แบบตะวันตก เพื่อจัดการ กับปัญหาโลกร้อนหรืออยู่กับยุคภัยพิบัติ

ชมวิถีการผลิตแบบทำมือทุกขั้นตอนของกะปิของทุ่งออง ที่ได้ชื่อว่าหนึ่งในกะปิที่ดีและอร่อยทึ่สุด กลับมาอีกครั้งหลังสึนามิ

พบความหลากหลายของอาหารในซูเปอร์ลับกับชาวมอแกลนทับตะวัน-บนไร่

ผู้ “อ่านน้ำจำลม อ่านฟ้าจำดาว” เจ้าของรอยเท้าแรกบนชายฝั่งอันดามัน ผู้สร้างเรือลำเล็ก แล่นฝ่าคลื่นลม ไปทั่วพื้นทวีป ผู้สร้างถิ่นฐานขึ้นบนชายฝั่งรกชัฏ อุดมด้วยโรคภัย ที่ความอยู่รอดของชีวิตขึ้นกับความรู้และเข้าใจธรรมชาติ